Ik geef omdat ik Vera een leven gun. Een leven waarin ze kan lopen, zwemmen, fietsen zonder om te vallen. Een leven waarin ze kan zitten, zonder met haar hoofd op het tafelblad te vallen. Een leven zonder epilepsie.

Vera is een fantastisch, lief, vrolijk meisje van net 2 jaar oud. Door een hersenafwijking heeft zij moeilijk behandelbare epilepsie. Ondanks hoge doseringen medicatie kreeg zij tientallen aanvallen per dag. De enige oplossing bleek een operatie waarbij ze de helft van haar hersenen hebben uitgeschakeld. Hoe verschrikkelijk dat ook klinkt, het was een opluchting. Ze is tot nu toe aanvalsvrij, maar moet weer leren om haar linkerkant te gebruiken, prikkels te verwerken, leren leven met een half brein. Dat was voor haar de prijs voor een leven hopelijk zonder epilepsie. Een hele hoge prijs, maar het was het waard. 

Voor Vera was er een mogelijkheid tot behandeling, met een zeer hoge prijs, maar er zijn ook kinderen die moeten leven met deze mate van epilepsie. 

Ik gun ieder kind een leven zonder epilepsie en dat de behandeling minder ingrijpend kan worden. 

Dit moet toch anders kunnen?!