Epilepsie verstoort levens. Van 200.000 mensen in Nederland. Tijdens het boodschappen doen, klussen of onderweg naar je werk. Voor sommigen iedere dag, voor anderen eens per jaar. Maar altijd onverwacht. En het kan ieder van ons overkomen. Mij, jou, je ouders of je kind, in elke fase van het leven. Soms met een duidelijke oorzaak, zoals een ongeluk of een hersenbloeding, vaker zonder duidelijke aanleiding.

Een gedicht waarin ik probeer te verwoorden hoe een aanval voelt: 

𝐃𝐚𝐚𝐫 𝐛𝐞𝐧 𝐣𝐞 𝐢𝐧𝐞𝐞𝐧𝐬

𝐆𝐞𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐬𝐜𝐡𝐮𝐰𝐢𝐧𝐠

𝐆𝐞𝐞𝐧 𝐚𝐚𝐧𝐤𝐨𝐧𝐝𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠

𝐃𝐚𝐚𝐫 𝐛𝐞𝐧 𝐣𝐞 𝐢𝐧𝐞𝐞𝐧𝐬

𝐀𝐥𝐬 𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐨𝐧𝐤𝐞𝐫 𝐬𝐭𝐢𝐥 𝐬𝐭𝐞𝐞𝐠𝐣𝐞 𝐢𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐫𝐮𝐤𝐤𝐞 𝐬𝐭𝐫𝐚𝐚𝐭

𝐃𝐞 𝐥𝐢𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧 𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐮𝐢𝐭

𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐝𝐢𝐜𝐡𝐭

𝐎𝐧𝐜𝐨𝐧𝐭𝐫𝐨𝐥𝐞𝐞𝐫𝐛𝐚𝐚𝐫 𝐞𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐤𝐨𝐫𝐭𝐬𝐥𝐮𝐢𝐭𝐢𝐧𝐠

𝐁𝐥𝐨𝐞𝐝, 𝐬𝐜𝐡𝐮𝐢𝐦,𝐭𝐫𝐞𝐤𝐤𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧 

𝐀𝐥𝐥𝐞𝐬 𝐢𝐧 éé𝐧 

𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐨𝐩𝐞𝐧𝐞𝐧

𝐃𝐞 𝐞𝐞𝐫𝐬𝐭𝐞 𝐩𝐚𝐚𝐫 𝐦𝐢𝐧𝐮𝐭𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐚𝐥𝐬 𝐝𝐢𝐤𝐤𝐞 𝐦𝐢𝐬𝐭 𝐨𝐩 𝐞𝐞𝐧 𝐥𝐞𝐧𝐭𝐞 𝐨𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧𝐝

𝐖𝐢𝐞 𝐛𝐞𝐧 𝐢𝐤?

𝐖𝐚𝐚𝐫 𝐛𝐞𝐧 𝐢𝐤?

𝐖𝐢𝐞 𝐛𝐞𝐧 𝐣𝐢𝐣?

𝐖𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐛𝐞𝐮𝐫𝐝?

𝐁𝐥𝐢𝐤 𝐬𝐭𝐚𝐚𝐭 𝐨𝐩 𝐯𝐞𝐫𝐰𝐚𝐫𝐫𝐢𝐧𝐠

𝐏𝐢𝐣𝐧 𝐢𝐬 𝐨𝐧𝐯𝐞𝐫𝐤𝐥𝐚𝐚𝐫𝐛𝐚𝐚𝐫 

𝐋𝐚𝐧𝐠𝐳𝐚𝐚𝐦 𝐬𝐢𝐣𝐩𝐞𝐥𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐬𝐞𝐞𝐫 𝐢𝐤 𝐦𝐞..

𝐕𝐞𝐫𝐝𝐨𝐦𝐦𝐞.. 𝐉𝐞 𝐰𝐚𝐬 𝐰𝐞𝐞𝐫 𝐡𝐢𝐞𝐫

Daarom collecteer ik voor EpilepsieNL. Kan ik op je steun rekenen? 💜🦋💜