Twee jaar geleden schreef ik het volgende: “Stel je voor: jouw kindje van 1,5 jaar oud, ligt in jouw armen. Totaal van de wereld, haar ogen draaien weg en haar lijfje krampt en trilt... En jij bent machteloos! Met de noodmedicatie in jouw hand en de timer naast je, houdt je haar vast en probeer je haar gerust te stellen. De tranen prikken in jouw ogen, maar zij is sterk, dus jij bent sterk. Samen in de aanval, tegen de aanval!”

En momenteel, twee jaar later, is er níks verandert. Nog steeds voelen wij ons dagelijks machteloos. En deze dagen nog meer. Want Esmée ligt, terwijl ik dit schrijf, op de IC. Aan een midazolam infuus. Hopende dat het eindelijk rustig wordt in haar koppie. Haar aanvallen breken door een bizarre hoeveelheid medicatie heen. Ze is kapot.

Epilepsie verstoort levens. Onder andere dat van ons. Sinds de geboorte van onze dochter, Esmée, worden wij dagelijks geconfronteerd met epilepsie. Aanvallen die áltijd onverwachts komen. De gevolgen die deze aanvallen voor haar hersentjes hebben. De machteloosheid...

En het kan ieder van ons overkomen. Mij, jou, jouw ouders of jouw kind, in elke fase van het leven. 

Onderzoek is keihard nodig! Uit eigen ervaring weten wij hoe verschrikkelijk het is om te moeten puzzelen met medicatie, soms zonder enig resultaat. En daarnaast is de angst voor een aanval met ondenkbare afloop iedere dag aanwezig… Daarom collecteer ik voor EpilepsieNL. Kunnen wij op jouw steun rekenen?